Pierwsze wzmianki o istnieniu rolniczych spółdzielni handlowych sięgają końca XIX wieku, już wtedy na wsi tego terenu istniały namiastki spółdzielczości rolniczej, sklepy kółek rolniczych z artykułami pierwszej potrzeby.
Głęboki kryzys gospodarczy w latach. 1929-36 zmusił mieszkańców wsi do szukania dróg poprawy bytu, miedzy innymi poprzez spółdzielczość. W latach 1936-38 na wsi powstawały spółdzielnie rolniczo-handlowe. W tym też czasie powstała Spółdzielnia. Rolniczo-Handlowa „Rolnik” w Leżajsku, jako poprzedniczka obecnej Spółdzielni.
Dnia 30 stycznia 1948r. na wniosek Spółdzielni Rołniczo-Handlowej „Rolnik” w Leżajsku wpisano do rejestru sadowego Gminną Spółdzielnie „Samopomoc Chłopska” w Leżajsku. Udział podstawowy wynosił wówczas 1 000 zł, rok obrachunkowy kalendarzowy.
Spółdzielnia Rołniczo-Handlowa „Rolnik” i Gminnej Spółdzielni
„Samopomoc Chłopska” w Leżajsku, powstała bowiem po zakończeniu kryzysu
gospodarczego okresu międzywojennego w latach 1936-38 (dokładnej daty
jej powstania nie da się ustalić)
Spółdzielnia Rolniczo-Handlowa „Rolnik” w Leżajsku, 30 stycznia 1948
roku na swój wniosek przybrała obecną nazwę: Gminna Spółdzielnia
„Samopomoc Chłopska” w Leżajsku.
Od tego czasu przez okres 30 lat Spółdzielnia przechodziła wielokrotne zmiany organizacyjne i terytorialne, następowały łączenia i podziały, zmiany nazwy i terenu działania.
Dnia 31.12.1974r. zlikwidowany został Powiatowy Związek Gminnych Spółdzielni „SCh” w Leżajsku, i dnia 1.01.1975r. Gminne Spółdzielnie w Leżajsku, Giedlarowej, Grodzisku Dolnym, Krzeszowie oraz Rejonowa Spółdzielnia Zaopatrzenia i Zbyt „SCh” w Nowej Sarzynie utworzyły Powiatową Spółdzielnię Zaopatrzenia i Zbytu „SCh” w Leżajsku; teren powiat leżajski, statutowy udział – 250 zł.
W Spółdzielni tej zostały powołane trzy oddziały i jeden zakład na pełnym wewnętrznym rozrachunku gospodarczym pod nazwą:
- P.S.Z.i Z. „SCh” w Leżajsku Oddział w Nowej Sarzynie,
- P.S.Z.i Z. „SCh” w Leżajsku Oddział w Grodzisku Dolnym,
- P.S.Z.i Z. „SCh” w Leżajsku Oddział w Krzeszowie,
- P.S.Z.i Z. „SCh” Zakład Remontowo-Budowlany w Leżajsku.
W związku z ustawą o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa z dniem 1.07.1975r. zmieniono nazwę na Gminną Spółdzielnię „SCh” w Leżajsku, poza siedzibą Spółdzielni utworzono Oddziały w Nowej Sarzynie i Grodzisku Dolnym, a Oddział w Krzeszowie przekazano Gminnej Spółdzielni „SCh” w Rudniku n/Sanem.
Uchwałą Rady Nadzorczej GS „SCh” z dniem 1.01.1976r. przekazano
Zakład Usług Remontowo-Budowlanych w Leżajsku na rzecz Zakładu
Inwestycji i Budownictwa WZGS „SCh” w Rzeszowie.
Z dniem 1.01.1977r. na bazie byłego PZGS wyodrębniono własny hurt WZGS
„SCh” Zakład Handlu w Leżajsku, a następnie w dniu 1.07.1977r. Oddziały w
Nowej Sarzynie i Grodzisku Dolnym usamodzielniły się i utworzyły
odrębne Gminne Spółdzielnie „SCh”.
Kolejnymi Prezesami. Zarządu GS „SCh” w Leżajsku byli: Antoni Paszek, Stanisław Boroń, Mieczysław Gdula, Jan Pęcak, Franciszek Mach, Ludwik Woźnica, Tadeusz Łakota, Mieczysław Ziobro, Czesław Rutowicz.
Ponadto skład ścisłego kierownictwa Spółdzielni w Leżajsku wchodziły następujące osoby: Zdzisław Kędziorek, Józef Baj, Władysława Gdula, Stanisław Raźnikiewicz, Stanisław Pelc, Franciszek Orzech, Władysław Jagusztyn, Józef Buszta, Józef Jarzyński, Piotr Tokarz, Andrzej Gąsior, Jan Nicpoń, Tadeusz Sarzyński, Julian Polasz, Zbigniew Magiera, Andrzej Haszto, Stefania Brzozowska, Michał Tyczyński, Kazimierz Maj er, Józef Opaliński, Helena Źrałka.
W okresie tym nastąpił dynamiczny rozwój Spółdzielni powstało wiele nowych placówek handlowych; sklepów i magazynów, zakłady gastronomiczne, dwie piekarnie, biurowiec oraz szereg innych placówek gospodarczych. Spółdzielnia stale znajdowała się w ścisłej czołówce w rankingu GS woj. rzeszowskiego w zakresie efektywności gospodarowania, oraz kondycji finansowej. W okresie szczytowym zatrudniała 264 pracowników etatowych.
Przełom polityczny i gospodarczy kraju na początku lat 90-tych, wzrost konkurencji, spadek popytu na środki do produkcji rolnej zmusił do restrukturyzacji pod kątem zastosowania rachunku ekonomicznego w stosunku do prowadzonych działalności. Spółdzielnia zmuszona została do ograniczenia swojej działalności oraz wydzierżawienia niektórych obiektów.
Przez ostatni okres dużo uwagi poświęca wielkości własnych środków w obrocie, w tym względzie załoga od kilkunastu lat dobrowolnie z własnego wynagrodzenia wpłaca określone kwoty na fundusz udziałowy, co ma istotny wpływ na wielkość funduszy własnych, a tym samym na kondycję finansową oraz zdolność płatniczą firmy, z czego finansowane są również prowadzone w Spółdzielni inwestycje.
W minionym 15-leciu Spółdzielnia wykazuje jak na warunki spółdzielcze wysoką rentowność, wzrastają wskaźniki rentowności, majątku oraz kapitałów. W okresie tym dużo środków przeznaczono na inwestycje i remonty; powstały nowe placówki handlowe, istniejące zmodernizowano, dużo też przeznaczono na modernizację produkcji piekarniczej, zakupiono 9 nowych środków transportowych.